ورزش؛ دارویی برای تمام دردهای فردی و اجتماعی

به گزارش خبرنگار ایرنا- تربیت بدنی یکی از شاخه های علوم انسانی است که در زمینه های مختلف با علوم پایه و تندرستی پیوند یافته و نقش آن در رابطه با بهسازی و توانبخشی و تعادل جسمی افراد جامعه، آشکار و مقدم است.

ورزش، علمی است که تحت ضوابط و موازین سازمان بهداشت جهانی به طور منظم، روشمند، دائم و عالمانه به تربیت و تعالی وجود انسان می پردازد و در یک فرایند معتبر، اثرات شگفت انگیزی بر سلامت روح و جسم آدم برجای گذاشته و اعتماد به نفس و انرژی مثبتی در فضای فکری فرد و اجتماع جامعه ایجاد می کند.

ورزش نوعی کوشندگی برای پایندگی و دوری از سستی و ژولیدگی برای حرکت در مسیر سلامت است که تابلویی در جاده جُهد و جویندگی و در راستای ایستادن بر قله های کوه کرامت و دشت سلامت است.

روانشناسی ورزشی، جامعه شناسی ورزشی، یادگیری حرکتی، تعلیم و توسعه، نگرش های امیدآفرین و تفهیم فلسفه تربیت بدنی ضروری ترین بایسته های علوم ورزشی است که برای طراوت و تازگی فضای جمعی جامعه در دستور کار متولیان قراردارد.

عالمان و آگاهان علم و تکنولوژی ورزشی را اعتقاد بر این است که علاوه بر اثرات و بازتاب های عمومی و اختصاصی این علم نافع، بازدارندگی عالی، جلوگیری از فراگیر شدن امراض و آسیب های مزمن، تقویت و بهبود اعضای بدن و ایجاد تناسب در اندام و اعضای حیاتی آن از دیگر مزایای فعالیت های ورزشی است.

توسعه و تعمیم سیاست های کلان ورزشی در گستره ملی، نوعی راهبرد پویای درمانی و مصونیت زاست که ضمن کاهش عوامل خطرناک و آسیب آور، فرایند رشد و شکوفایی جسمی و روحی را هم تنظیم، عضلات و تراکم استخوان ها را تقویت، میزان کلسترول و سموم مضر بدن را تنظیم و مواد مفید و مغزی را نیز تثبیت می کند.

ورزش سالم و صائب در چهارچوب تعاریف علمی و الگوهای اجرایی، اساس زندگی را تشکیل، ساز و کار مشارکت های جمعی را تضمین و بستری متعادل و محیطی زیبا و متکامل را برای نیک گذرانی ایامی آرام و امید آفرین فراهم می کند.

توازن بین جسم و جان و روح و روان، یک باور علمی و عقیدتی است که در شاکله شریعت و عالم عقل نیز از مراتب و منازل معتبری باورمندی برخوردار است زیرا که انسان منهای جست و خیزهای متداوم بدنی در واقع اسکلت بی جان و دوامی است که با وزش هر بادی فرو می ریزد و به هیچ وجه قادر به دفاع از خود و حراست از جامعه نیز نخواهد بود.

به ورزش گرای و سرافراز باش

که فرجام سستی سرافکندگی است

ز ورزش میاسای و کوشنده باش

که بنیاد گیتی به کوشندگی است

تربیت بدنی و ستیز با کاهلی و کدورت و کژ اندامی قرینه سلامتِ روح، نجابتِ نفس و قدرت قلب انسان است که چشم بلا را کور، بال بیماری را قطع، پای درد را لنگ و کوه کسالت را نیز به کیمیای سلامت تبدیل می کند.

ابزار ورزش با تولید و ترشح اندروفین و تزاید و تکامل هورمون های شادی آفرین، کاهش استرس، تکمیل استراحت و تنظیم سطح انرژی، رشد متوازن جوارح را تامین و تسهیل، عالم انسانها را جذاب و پر حلاوت می کند.

البته این مهم زمانی محقق می شود که آحاد مردم، هفته ای یک ساعت و نیم و یا 150 دقیقه ورزش و حرکت را در برنامه های خود منظور کرده و به شدت از برنامه غذایی روزانه خویش مراقبت جدی به عمل آورده و دستورالعمل های دینی، توصیه های اسلامی و موازین بهداشتی را ملکه وجود کرده و تذکرات موثر و موکد درمانی را مراعات کنند.